પરેશ તાડ઼ો ખોલેલા લગ઼ો પ્યો હો. પ કીં કંધે પ તા઼ડો ખુલ્યો નં, અજ઼ કિતરા ડીં થ્યા? હિક઼ડીચોટ ઇનકે તાડ઼ો તોડ઼ે વિજેજો મન થ્યો, પ ઇં ઈ કરે નં સગ઼્યો, તાડ઼ે મિંજ થો઼ડો ઘાસલેટ વિજી ઇન નિવગ઼લો રખી ડિને.
ઇનકે થ્યો જ હી ચીજું અધા કુલા સાંચવીએંતા? ઇન અધાકે પુછેજો મન કેં, પ! વરી ઇનકે થ્યો જ ‘મૂં પ કુલા હિનમેં મથો હયો?’ ઇન વટા મનોમન મુરકી પૉઆણું.
ખબર નાયં કિતરા ડીં થ્યા હૅવર હૅવર તાડ઼ે કુરા કુલા મન તણેતો? ઘરમેં ઘણે તાડ઼ા પ્યા ઐં, છતાં પણ હિન તાડ઼ે પાછળ હૅ઼ડી કુલા મથાકુટ કિઇ ખપે?. મનોમન ઇનકે શરમ આવઇ.
ખાસો પગાર ખણંધલ માડૂ કૅનકમાણે તાડ઼ે પાછળ કુલાતો ટૅમ ભરભાધ કરે? ઘાસતેલજી વાસ ઇનજે મગજમેં ફિરી વરઈ. ઇન હથ ધૂતેં, પ જીં કરેતીં ઇનજે હથેં મિંજા ઘાસલેટજી વાસ વિઇ નં, ઇન ફિરી હથ ધૂતેજો મંઢે વારેં.
ઇનકે તાડ઼ા રાસ કરીંધલ નેં તાડ઼ા તોડ઼ે વારા મ઼િડૅ કારીગર લગ઼ા, કલા નેં કરતૂત બૉય ઇનકે સમાન ભાસ્યા.
હિની વિચારેં મિંજા બાર નિકરેલા ઇન મોબાઇલ ખયેં, નેં યુટ્યૂબ મથે તા઼ડો ખોલેજો વીડિયો સર્ચ કેં, ત ઘણે વીડિયા ડિસાણાં. પ! ઇનકે ખપંધો હો સે વીડિયો નં લધો. ઇ હથછંઢે વિઇ રેઓ. ઇનકે થ્યો જ, ‘ગૂગલ મથે કીં મિણી સમસ્યાએંજા ખુલાસા થો઼ડી વેંતા. વરી હીતાં આધુનિક ઉપકરણ નેં તાડ઼ો તાં મૂર કિઇ વરેં જુનું?’ ઇનકે હિન મુર્ખાઇ મથે મનોમન ખિલ આવઇ.
હાંણે ઑફિસ વેંધે મૉડ઼ો થીંધો. ઈ જપાટે તૈયાર થીંણ મંઢાણું. તાડ઼ો ખોલેલા ભરભાધ કૅલ ટૅમ મથે ઇનકે ધોંખો થ્યો. પ વ્યો સમય થો઼ડો હથ અચે વારો આય?ઇન અટેચી ખયં નેં જપાટે ઘરનું બારા નિકરી વ્યો.
હૂંતાં વીંયાં કે જિજો ટૅમ નં થ્યો હો, અઞા ભગવાન સંતાનજી કિરપા નં કેં વેં. નેં બોંઇ જે મનમે઼ડ વિચ હિક઼ડી ધીવાલ ઉભી થિઇ વિઇ. હિક઼ડો ડીં માયાપરેશ કે છડે નેં માઇતરેં હલઇ વિઇ. ઇન ઘણે સમજાયં પ માયા હિક઼ડીજી બિઇ નં થિઇ સે નં જ થિઇ. નેં સંબધે તેં સમયજો કિટ વેરાવેર જિજો જમંધો વ્યો.
ડ્રાઇવીંગ કંહે કંધે ઇનકે થ્યો જ અઞા હિક઼ડી કોશિશ કરીયાં. અગ઼ીયા વેંધલ ગાડીજા પાછલા ટાયર રસ્તો વિછાઇંધા વેં તીં ભાસ્યા. જેં મથા ગાડી સૂસાટ કંધી પિઇ વિઇ તે. સિજ઼ જે પ્રકાશજા સેડ઼ા અખીએંમેં સામાજેલા અભ મથા ધ્રુસી પ્યા તે. ઇન ગાડીજી ’સન પ્લેટ’ નીચીં ઢારે છડેં.
કુરો માયા સમૂરી નઇં અચે? હિકડ઼ો વિચાર ઇનજે મગજમેં ફિરી વર્યો. કાર જિરા લફી વિઇ. પ ઇન ટાણે કંટ્રોલ કરે ગ઼િ઼ડેં.
ઍ઼ડો તાં વેડ઼જો કો કારણ પ નં હો, અધા સંભારે રખલ જુનીએં ચીજેંજો ખ઼ડકલો ભંગાર મેં ડિનેજી માયા ગ઼ાલ કેં, નેં મૂં ના કિઇ. પોયતાં આઉં ઑફિસતા અચાં ને રોજ માયા ઇની ચીજેં મથે ભાષણ ડે. ફાયદા-ગૅરફાયદા વતાય પ મૂર ઇનજી ગ઼ાલજો સુર હી ચીજું ભંગારમેં ડિને કુરાજો વે.
આઊં કનતેં વાર ઢારે સુણા પ્યો. ભસ..! હી ઇન વટા સૅન નતે થ્યો. પોયતાં ઈ કોય ને કોય બાને મૂંકે ઈ ચીજું આડીયું અચેં તીં રખે, નેં મૂંકે પ કીંક મોઘમ ચોંધી વે તીં લગ઼ે. આઊં ચુપાચુપ ખણી સાફસૂફ કરે ફિરી ઠેકાણેસર ગોઠવે છડીયાં.
કાર કે ટન વારીંધે ઇનકે થ્યો જ કીંક ખાસો ઉકેલ જરૂર નિકરંધો. માઠી પૅલ ગાડી કે ઇન સ્પીડમેં વિધેં ને જિરાવારમેં ઈ ઑફિસતેં પુજી આયો.
ઉડાં માયા ઘર સાફસૂફ કરીંધે જુનીયેં ચીજેંકે ભંગારમેં ડિનેલા કોથરો ભરે બાર કઢી રખેં. નેં ઇનકે થ્યો જ જુનીએં ચીજેં મથા માડૂકે કુલા માયા તુટંધી નં હૂંધી?
પરેશજો જીવ જિજો જ આક઼ડવીક઼ડ થીંધો હો. ઇનકે થ્યો જ માયા કે ફોન કરીયાં. પ…વરી થ્યો જ મૂંજો ફોન ઈ કિડાં ખણેતી? ..કીં મતલભ નાંય. છતાં પ ઇન વટા રૉવાણું ન. ઇન ફોન લગ઼ાયં. રીંગ ભરાભર વગ઼ી…..સામેનું કટ થીંધે જ ઇન વટા ર઼ડ નિકરી વિઇ..‘માયા….માયા…’
‘હલ્લો…પરેશ….સામેનું જભાભ આયો. ઇનકે થ્યો જ આય તાં માયાજો જ અવાજ.
‘કીં આય…માયા…કીં આય?
‘આઊં ભરાભર અઇયાં…પરેશ અઇં કીં અયૉ?
‘આઉં અચાંતો તૉકે કોઠેલા…’
‘ના…ના…’
પરેશકે કિતરા વિચાર થિઇ પ્યા.
‘આઊં સવારે પુજી અચાંતી….આંકે લમી ડ્રાઇવીંગ થીંધી…ભલે….
‘ભલે..માયા..ભલે..’
બિઇ કીં ગ઼ાલ કરે જૅડ઼ો પરેશ કે સુજ્યો નં. નેં જિજીયું ગ઼ાલિયું કરેસેં વરી ઉમજૅલ કમ ફિટી પૅ ત? ઇન બ્યા હાલહવાલ પુછેજો મંઢે વારેં. માયા સવારે પુજી અચીંધી…અઞા રાજીપેજી ઓંકર વરઇ નં હુઇ તૅનું મૉર તાં ફોન કટ થિઇ વ્યો.
-નેં ગ઼ાલ પિરમાણે માયા બે ડીં પુજી પ આવઈ. ઘર સાફસૂફ થ્યો. પરેશ પ ઇનમેં હથોહથ કરાયંતે. ને ઇનકે મૉર ઘાસતેલ ડિઇ રખલ તા઼ડો હથ આયો. ઇન મિંજ પૅલ ચાવી કે ઇન જિરાક ગુમાયં તેં સઊં તા઼ડો ખુલી વ્યો.
પરેશ કે નવાઈ લગ઼ી. ઇ તાં ધ્રૉ઼ડંધો ધ્રૉ઼ડંધો માયા વટે વ્યો..માયા….માયા…ન્યાર માયા તા઼ડો ખુલી વ્યો, તા઼ડો ખુલી વ્યો.
પ તેંમેં હૅડો રાજીપો…
હા…માયા ન્યાર…ન્યાર….તા઼ડો ખુલી વ્યો…
માયા કે સમજણ નં પિઇ ક, તાડ઼ો ખુલી વ્યો તેંમેં હૅડી રાજીપેજી ગ઼ાલ કુરો આય?
LALJI MEVADA SWAPNA 
કો પણ સમ્યાસા જીવન લાય ઈકડી નવી ચનોતિ જ વેતિ, માળું કે ખપે ત ચનોતિયે કે મો ડીદો અચે, અને જીવન કે નવા અવસર ડીદો અચે, કો ભી ચુનોતી જીવન મે છેલી નતી વે.
સરસ લાલજી ભાઈ.
વાહ બોર્યુ ખાસ્યું ગાલ્યું ને ચોવકું નેદુહ
મજા અચી વિઈ લાલજીભાઈ